Eindelijk

Beste mensen!

Tadaaa eindelijk! Een reisverslag van Roel waaaaaaahhhhhhhh

Ik zit nu in het onmogelijkste gat wat je je voor kunt stellen, maar op de farm betaald internet, hoe is het mogelijk.

Ik zit nu inderdaad op een farm. Waar ik weken voor heb gezocht is eindelijk gelukt, ik ga fruitplukken!! :D :P
T is maar voor een weekje, want dan komt Marlinda al :D maar je krijgt per hoeveelheid betaald, dus ik ga mn beste beentje voor zetten op die ladder :)
Het dorpje heet Leeton en we zitten nu echt in de woestijn, het land is hier roodachtig en het was vandaag 36 graden, een gemiddelde dag hier. Volgens de boer kan het makkelijk 45 graden worden! Er wordt dus in de vroege morgen geplukt en rond de middag stop je ermee omdat je anders van je laddertje sodeflikkert(valt).

Maarrr laten we even terug gaan in de tijd. Mijn laatste blog was van 30 december, dus er moet nodig wat bijgepraat worden :)

Op oudejaarsdag (New Years Eve) zijn we 's ochtends om 10 uur op Milson's point gaan zitten, waar het om die tijd al behoorlijk druk begon te worden en vanwaar we een geweldig uitzicht hadden. Behalve op de Harbour Bridge waren er nog 6 plaatsen in het water vanwaar vuurwerk werd afgestoken en totaal konden we 5 van de 7 vuurwerk dingen zien.
Om 9 uur begon het eerste vuurwerk en toen zaten we al met onze bakkus op half zes. Het moest nog beter worden, maar we hadden geen idee hoe. Nou, dat bleek om 12 uur wel, want wat daar de lucht in gaat.. (er komen spoedig foto's ;))
Hardstikke geweldige dag gehad, met Bart en Maarten er ook weer bij, toppers ;)

Nieuwjaarsdag! Het kon niet uitblijven, we moesten voor de familie waar we bij in huis zaten oliebollen bakken. Ik was zelf met het idee gekomen, maar had geen idee hoe we ze moesten maken. Met een #lbert he#jn (geen reclame op waarbenjij.nu) recept zijn we naar de winkel gegaan en uiteindelijk aan de slag. In eerste instantie leek het een grote mislukking te worden, want het werden geen oliebollen, maar rare platte uitwerpselen, waardoor Brian ze tot follybollen heeft gedoopt. Maarrr, met hulp van de geweldige cook Inge, hebben we het gefixt (bleek alleen meer bloem bij te moeten) en hebben we uiteindelijk geweldige oliebollen gehad!! Iedereen vond ze heerlijk en een neefje is zelfs nog langs gekomen om er een paar voor zn moeder mee te nemen omdat ze bang was dat het anders asociaal over kwam. Nu gelukkig niet. Maar we waren ontzettend blij dat iedereen ervan genoten heeft en ik wil in het bijzonder ook Max bedanken.

Na nog twee dagen bij deze ontzettend vriendelijke (en rijke haha) mensen te zijn verbleven, zijn we verder gegaan naar Canberra. Daar zouden we Bart en Maarten ook weer zien, wat uiteindelijk ook een beetje de bedoeling was (makes sense eh?)
EN TOEN

Canberra!! Wat een stad! Mensen, als je ooit nog eens ergens niet heen wil, Canberra! Zeker een aanrader. Voor de kenners; Het is de hoofdstad van een continentsgroot land, genaamd Australie. Deze hoofdstad is de enige grote stad in het land die niet aan de kust ligt, wat het uiteraard al een stuk boeiender maakt. Bovendien wonen er maar liefst 360,000 mensen, waarvan je er elke dag zeker 5 op straat ziet. Het ligt midden in niemandsland en als je op een van de twee grote heuvels naast Canberra staat, zie je ook helemaal niks.
Behalve dat we een keer Mt. Ainslie op zijn gelopen (drie kwartier) en een keer hebben gefietst, hebben we ook bar weinig gedaan in die drie dagen.

Gelukkig gingen we weer met zo'n fijne bus verder, nu naar Melbourne! De reis duurde zo'n 8 uur, maar gelukkig was het 's nachts, zodat je niks hoefde te missen, want slapen doe je toch niet in zo'n bus.
De volgende ochtend heel vroeg kwamen we in Melbourne aan en het was bloody cold! Zelfs met een trui aan had je nog kippenvel! Moet je nagaan, het was minstens 10,15 graden. Gelukkig werd het later op de dag ruim 30 graden, dus na 2 uur bij Starbucks te hebben gezeten, viel het best te doen om met onze backpacks naar het hostel te lopen en uiteindelijk kwamen we zelfs bezweet aan.

In Melbourne hebben we niet echt ontzettend veel gedaan. In tegenstelling tot Sydney is dit meer een stad om in te wonen (daar hoor je iedereen over) dan om je dag te vullen. Toch is dat grotendeels gelukt, omdat er zeker 2 handen vol (footlong) Subways (vreetschuren) in het centrum zaten.
We zijn een aantal keer naar het strand geweest, maar dat was geen groot succes.. Melbourne ligt eigenlijk niet aan zee, maar aan een enorme baai van zo'n 100km doorsnede. Er waren nauwelijks golven en het strand lag bezaait met enorme kwallen, tot wel 30cm doorsnede. Toch zwommen heel veel mensen gewoon in zee en uiteindelijk werd ik inderdaad maar 1 keer gestoken :)
We zijn in de anderhalve week die we er waren een paar keer naar de Australian Open geweest, gratis voor de kwalificaties, en hebben daar oa Michaelle Krajicek zien spelen. We wilden haar nog mee uit eten vragen, maar na haar verlieswedstrijd was ze er snel tussenuit geknepen, dus moesten we helaas Sjarapova vragen..

In Australie claimen ze overal dat ze het grootste, beste of in ieder geval saaiste ding hebben of zijn van het zuidelijk halfrond en dus ook het grootste casino. Daar hebben we ons een avondje vermaakt en uiteraard Renske daar tegen gekomen. Toch nog even gezellig, want in Sydney waren we elkaar meerdere malen ontlopen.

Ook hebben we onze warmste dag tot nu toe in Melbourne mee mogen maken, maar liefst 44 graden! En dat was nog in de schaduw. De zon brandt hier een stuk feller dan thuis, dus je kunt je wel voorstellen hoe het uit de schaduw was.. alsof je continu een scheet in je gezicht krijgt. Hartstikke lekker weer!

Een van de hostels waar we verbleven had een aantal uitzonderlijk vriendelijke receptiemensen! Toen ze binnen 10 minuten voor de tweede keer Eye of the tiger draaiden, belden we vanaf het terras om te vragen of ze zo vriendelijk wilden zijn om iets anders op te zetten. De bar was net gesloten dus het was ontzettend rustig (bar/receptie is zelfde personeel), maar we moesten ons maar even melden. Dus wij naar de receptie toe en vragen of ze misschien iets anders op wilden zetten;
'Is that why you're here for? Can't you see I'm busy, I'm working, Fuck off!' Gelukkig was ie niet met z'n buddies aan het facebooken :)
Ook vertelden ze ons dat we veel moesten drinken omdat het zo warm was, maar na een paar glazen gekoeld water kregen we te horen dat we al honderdduizend liter hadden gehad en dat we maar ergens anders heen moesten. Lieve jongen.

In deze lange week hebben we vrijwel elke dag naar werk gezocht, maar tevergeefs. Uiteindelijk moesten we ons hostel uit, waar we een week hadden gezeten (ontzettend chill dakterras) en natuurlijk.. alles, maar dan ook echt alles in Melbourne zat vol vanwege de Australian Open die net was begonnen. Vol goede moed de lonely planet open geslagen en het eerste dorpje/stadje op de kaart geprikt en daar een hostel geboekt. Of ze nog plaats hadden; 'plaats, hoezo plaats, we hebben altijd plaats!' Heel goed! Hop treintje op, en gaan met die appel. Aangekomen in Geelong sjouwden we onze rambam naar waar het moest zijn en daar waren we dan, bij onze pub! Daar moest het dan boven zitten. Pub door, alles cowboys even groeten (echte cowboys) en toen naar de kamer. Gelukkig was alles heel schoon en ruim en was het geen grafzooi. Hiervan krijgen jullie nog een paar foto's te zien.
De kamer was echt te smerig voor worden, stond nog heel wat niet te plaatsen troep van de vorige bewoners en de hele kamer zat vol beestjes en spinnen. Bovendien betaalden we maar liefst 30 dollar per nacht, wat je normaal voor een goed hostel betaald.
We waren van plan enkele dagen te blijven en maar weer werk te zoeken, maar van dat idee waren we snel af, opnieuw het eerste het beste dorpje geprikt op de kaart en daar gingen we weer. Deze keer eindigden we in Anglesea, in een pitoreske backpackers'. Was ooit een huisje van iemand, maar nu bestemd voor een handvol backpackers. Erg gezellig en relaxt en 10 minuten lopen vanaf het strand (mooi strand).
Ook kwamen we er na twee dagen achter dat er letterlijk om de hoek een heel bekend golfterrein was, waar tientallen kangaroes in het wild leefden (al waren ze nou niet echt wild).

Na deze onstuimige dagen besloten Maarten en Bart hun laatste geld in NieuwZeeland op te maken en daarna hun geluk ergens anders te beproeven, wat werk betreft. Ik had niet veel keus, aangezien Marlinda volgende week al op de stoep staat en ik hard extra geld nodig had, dus ik ben een kleine week naar Torquay geweest, wat het surfparadijs van surfcoast is!! Ik verbleef in een backpackers' waar bijna alleen surfers verbleven en ik gratis een surfboard + wetsuit kon lenen. Naast het surfen ook heel veel niks gedaan en heel veel werk gezocht. Na een dag of vijf was de conclusie wel getrokken; in Torquay vind je geen werk!...
Op naar Melbourne maar weer dus. Helaas, want in Torquay had ik nog wel een paar lustrumpjes willen blijven. In Melbourne aangekomen meteen een hostel gezocht voor die nacht en als een gek naar werk zoeken..
DE VOLGENDE MORGEN
Heel vroeg op (9 uur, als het niet vroeger was) om uit te checken en werk te zoeken.
EN TOEN
gevonden

Dus nu zit ik hier en morgen of overmorgen kan ik beginnen met sinaasappels plukken! Ontzettend zin in, want na al die maanden werken in Nederland, was ik het nu bijna gaan missen...


Ik denk dat jullie wel weer een beetje op de hoogte zijn, volgende blog zal hopelijk wat minder lang duren, maar eerst de beloofde foto's nog (van de eerste week krijgen jullie zelfs nog steeds te goed). Helaas kan ik ze hier niet uploaden, maar misschien in het dorpje hier..

Tot snel maar weer en rustig aan daar!

Roel